الف
پس آنچه که می ماند نامش زندگی ست._
توفان جنگ می گذرد
با خانه ها و خیابان ها و آدمیان،
و مغاره های عظیمی به وسعت شهرها باقی می ماند
وسگانی آلوده و لاغر
که از بسیاری گشنگی
در زیر پوست مان
استخوان هامان را می لیسند.
ب
پس
اینایی که به جا می مانند زندگانند._
ژنده
آلوده
گرسنه
حسرت کش مردگان.
این شعر را شمس لنگرودی بیست سال پیش منتشر کرده است؛ در کتاب «چترسوراخ.» آنچه که مانده لابد هنوز نامش زندگی ست و ما لابد هنوز خیل حسرت کش مردگان که به جا مانده ایم ...
سلام يعني من تمام ارشيو و خوردم چقدر قشنگ مي نويسي عزي دلم
پاسخحذف