دوستم لینک یکی از صحنه های نمایش " یک پرونده،دوقتل" به کارگردانی نیلوفر بیضایی را برایم فرستاده بود. نمایش درباره قتل داریوش و پروانه فروهر است. گفتم عمری ست همه می گند نیلوفر بیضایی، دختر بهرام بیضایی. یک نفس عمیقی کشیدم که چه خوب شد دنبال شعل و حرفه پدرم نرفتم. بابا دلش می خواست یکی از ما دونفر رشته و حرفه اونو دنبال کنیم. هیچ کدام ما هم این کارو نکردیم.
حضور بابا تمام قد میشد خط کش معیار سنجش خوب بودن و بد بودن من و لابد هم که من همیشه از اون که سالها مو در شغلش سفید کرده کمترم! حالا من هرچی باشم،خوب و بد، کم و زیاد فقط "خودم" هستم...
خود باش و خدا باش :)
پاسخحذفسلام، وب خوبی داری، به من هم سر بزن [دسته گل]
پاسخحذف